Akcja "Lotnej" jest prosta i wyrazista: wrzesień 1939 roku, początek działań wojennych. Piękny arabski koń z magnackiej stadniny dostaje się przypadkowo w posiadanie Rotmistrza, dowódcy szwadronu i staje się natychmiast przedmiotem pożądania innych: Porucznika, Podchorążego i wreszcie szefa szwadronu, Wachmistrza Latonia. Teraz wojna zabiera kolejno Rotmistrza i Podchorążego. Kiedy wreszcie konia dosiąść ma Porucznik, Lotną porywa Wachmistrz i uciekając wśród porzuconych wozów taborowych i sprzętu cofającej się armii, pada z koniem - Lotna łamie nogę.

Dramat wojenny ukazany poprzez poetycką opowieść. Tytułowa Lotna jest o piękną klaczą, towarzyszącą szwadronowi polskich ułanów w czasie kampanii wrześniowej w 1939 r. Ta przechodzi w spadku pomiędzy kilkoma oficerami, których historię poznajemy. Wszystkie te historie kończą się jednak tragicznie wobec nacierających wojsk wroga. Lotna to nie tylko opowieść o wojnie, lecz także odzwierciedlenie różnych zachowań ludzkich w określonych dramatycznych sytuacjach.
[center][/center]

Dowódca szwadronu ułanów otrzymuje od umierającego właściciela ziemskiego piękną klacz - tytułową Lotną. Odtąd losy konia nierozerwalnie będą związane z odziałem kawalerzystów, który, wraz z upadkiem kampanii wrześniowej w 1939 roku, również ulega rozpadowi. Biała klacz staje się dla żołnierzy obiektem pożądania. Każdy z nich pragnie choć raz "na takim koniu iść do szarży", nie zważając na to, że jasne umaszczenie konia zwraca uwagę wroga i niesie pewną śmierć. Pierwszy ginie rotmistrz, później podchorąży. W końcu klacz trafia w ręce porucznika Wodnickiego, jednak zazdrosny wachmistrz uprowadza konia. Lotna łamie nogę i żołnierze muszą unicestwić źródło własnych pragnień.